Günebakan

O kadın ki,

Bağırarak konuşanı dinler.

Dik tutup gövdesini,

Enerjisiyle beslenir,

Seslerini özümser.

Şüphesiz, bir kardelen çiçeği değil.

Bir günebakan belki,

Güneşin aydınlattığı yerlere değil,

Güneşe bakmayı seven…

Bir fanatik!

Ve sağlıklı yüzü,

Herkesi özendirir.

Mekaniktir gövdesi, başı

Vücudunun çokça yeri

Ne var ki,

En güzel çiçekler,

Yabani bitkilerden çıkar.

Ve kör eder

Uzun süre güneşe bakmak…

Hayran olmak,

Kendinden büyük ve eski şeylere.

Çok kolay, bir kez daha!

Zor olan yine en güzelidir.

Cansel/Üsküdar, 2010